Habitat, waard- en voedselplanten

De Grasboktor is een warmteminnende soort van droge schrale graslanden en droge heiden. In tegenstelling tot vrijwel alle andere Nederlandse soorten boktorren bestaan de waardplanten niet uit (dood)hout of kruiden, maar uit grassen (Poaceae) (Klausnitzer et al., 2016b). In Zwitserland is Bergdravik (Bromus erectus) belangrijkste waardplant (BAUR et al., 2002). Op de vindplaatsen in Nederland lijken Pijpenstrootje (Molinia caerulea) en Bochtige smele (Avenella flexuosa) belangrijke waardplanten. De imago’s eten grasstengels (Klausnitzer et al., 2016b).

Levenswijze

De vrouwtjes zetten in het voorjaar eitjes een voor een af in de onderste delen van grasstengels. Hiervoor knaagt het vrouwtje eerst een horizontale inkeping, onder de eerste knoop in de stengel. Nadat ze hierin het eitje heeft gelegd knijpt ze met de kaken de opening weer dicht. De eitjes komen in mei of juni uit waarna de larven in de bodem leven. Hier voeden ze zich met graswortels. De verpopping vindt ook in de bodem plaats waarvoor de volgroeide larven een kleine poppenwieg aanleggen van een mix van dode plantenresten, wortels en aarde.

Ze verpoppen in de zomer en de volledig ontwikkelde imago’s blijven gedurende de winter inactief in de bodem zitten om in het volgende voorjaar pas bovengronds actief te worden. De totale ontwikkeling van de larven duurt twee jaar.

De imago’s zijn overdag met warm, zonnig weer actief. Ze kunnen niet vliegen en lopen traag over de bodem of zitten verscholen in graspollen (BAUR et al., 2002; TEUNISSEN, et al., 2005; Klausnitzer et al., 2016b; VITALI, 2018).

Lokale ervaringen

Grasboktorren zijn uitsluitend op zicht waargenomen door het afzoeken van de bodem en basis van graspollen. De imago’s verblijven altijd op de grond of zitten op de basis van grassen. Hierdoor is het gebruik van een sleepnet weinig effectief.